In Nederland zijn vorig jaar ruim 1.900 mensen overleden voor wie de gemeente de uitvaart heeft moeten verzorgen. Dit is een lichte stijging ten opzichte van 2012. Het aantal uitvaarten dat gemeenten met meer dan 100.000 inwoners hebben verzorgd, is in 2013 echter met meer dan 10 procent gestegen. Dat blijkt uit onderzoek van de Christelijke Hogeschool Ede (CHE) onder gemeenten, uitgevoerd in samenwerking met Stimulansz.
Van één op de 75 mensen die in Nederland in 2013 overleed, kwam de uitvaart voor rekening van de gemeente. In vergelijking met de periode 2010 tot en met 2012 betekent dit een lichte stijging. De verwachting op basis van de cijfers over het eerste kwartaal van 2014 en prognoses van gemeenten doen vermoeden dat deze stijging zich voortzet. Gemeenten zien verstoorde verhoudingen tussen familieleden en financiële problemen bij overledene en nabestaanden als de voornaamste oorzaken van de stijging.
Opvallend is dat bij gemeenten met meer dan 100.000 inwoners de stijging toenam met ruim 10 procent. Dat verklaart ook de daling bij kleinere gemeenten. In stedelijke gebieden is het aantal uitvaarten in het algemeen toegenomen ten opzichte van plattelandsgemeenten.
In 2013 was ongeveer één op de zes gemeentelijke uitvaarten een uitvaart zonder dat daarbij nabestaanden aanwezig waren. Opvallend is dat deze ‘eenzame uitvaarten’ zich naar verhouding juist veel vaker voordoen bij kleine dan bij grote gemeenten. Dat komt omdat grote gemeenten er in 2013 beter in zijn geslaagd nabestaanden te achterhalen en hen te betrekken bij de uitvaart.
Het komt regelmatig voor dat gemeenten knelpunten ervaren bij de uitvoering van gemeentelijke uitvaarten. Dit blijkt vooral samen te hangen met de benodigde tijd voor het regelen van de uitvaart, de druk die dit veroorzaakt en de kosten. Ook ervaren gemeenten de rol van nabestaanden als knelpunt. Het gaat daarbij om factoren als: nabestaanden zijn soms lastig traceerbaar, willen geen rol spelen bij de uitvaart of hebben onrealistische verwachtingen van de gemeente.
